Του Στέργιου
Κι’ αν τα ντερβένια τούρκεψαν, τα πήραν Αρβανίταις,
ο Στέργιος είναι ζωντανός, πασάδες δεν ψηφάει.
Όσο χιονίζουν τα βουνά, Τούρκους μην προσκυνούμε.
Πάμε να λημεριάζωμε όπου φωλιάζουν λύκοι.
'Σταις χώραις σκλάβοι κατοικούν, 'ς τους κάμπους με τους Τούρκους,
χώραις, λαγκάδια κ’ ερημιαίς έχουν τα παλληκάρια.
Παρά με Τούρκους, με θεριά καλύτερα να ζούμε.

Τα κλεφτόπουλα
Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτόπουλα,
τρώνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε. (δις)
Μ' ένα μικρό, μ' ένα μικρό κλεφτόπουλο,
δεν τρώει, δεν τραγουδάει, αμ δεν πίνει, δεν γλεντάει. (δις)
Μόν' τ' άρματα, μόν' τ' άρματα του κοίταζε,
Του τουφεκιού του λέει: «Γεια σου Κίτσο μου λεβέντη!». (δις)
Τόσες φορές, τόσες φορές με γλύτωσες,
απ' των εχθρών τα χέρια κι απ' των Τούρκων τα μαχαίρια. (δις)
Και τώρα με, και τώρα με παράτησες,
σαν καλαμιά στον κάμπο, αμ δε ξέρω τι να κάνω. (δις)

Κάτω στου βάλτου τα χωριά
Κάτω στου βάλτου τα χωριά
Ξηρόμερο και Άγραφα
Και στα πέντε βιλαέτια
Φάτε, πιείτε μωρ’ αδέρφια.
Εκεί είν’ οι Κλέφτες οι πολλοί
ούλοι ντυμένοι στο φλούρι
κάθονται και τρων και πίνουν
και την Άρτα φοβερίζουν.

Πιάνουν και γράφουν μια γραφή
βρίζουν τα γένια του κατή
γράφουνε και στο Κομπότι
προσκυνούνε το δεσπότη.
Βρε Τούρκοι κατσετε καλα
γιατί σας καίμε τα χωριά!
Γρήγορα το αρματολίκι
γιατ’ ερχόμαστε σα λύκοι.

Πηγή: www.xorio.gr 

Στέργιος