Ευγένιος Ντελακρουά,
Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου
Απρίλιος 1825 Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου
Ο Κιουταχής εισβάλλει στη Στερεά Ελλάδα και ξεκινά την πολιορκία του Μεσολογγίου
καλοκαίρι – φθινόπωρο 1825
Οι πολιορκημένοι αποκρούουν με επιτυχία τους Τούρκους, ενώ ο Μιαούλης εφοδιάζει τους κατοίκους του Μεσολογγίου με τρόφιμα και πολεμοφόδια σπάζοντας τον τουρκικό αποκλεισμό από τη θάλασσα. Οι πολιορκημένοι αγωνιστές μάλιστα, με τη στήριξη του Καραϊσκάκη και άλλων οπλαρχηγών της Ανατολικής Στερεάς, επιτίθενται συντονισμένα στον στρατό του Κιουταχή, που αναγκάζεται να υποχωρήσει.
Δεκέμβριος 1825
Ο Ιμπραήμ φτάνει στο Μεσολόγγι για να ενισχύσει τα οθωμανικά στρατεύματα και αναλαμβάνει την αρχηγία της πολιορκίας.
χειμώνας – αρχές άνοιξης 1826
Οι ελληνικές δυνάμεις αδυνατούν να κινηθούν από ξηράς εναντίον των πολιορκητών, ενώ τα ελληνικά καράβια που επιχειρούν να πλησιάσουν, αποτυγχάνουν.
Οι πολιορκημένοι, εξαντλημένοι από τις μάχες, τις ασθένειες και την έλλειψη τροφής και πολεμοφοδίων, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την πόλη με μυστική βραδινή έξοδο xωρισμένοι σε τρεις ομάδες.
10 Απριλίου 1826
Πραγματοποιείται έξοδος από τους πολιορκημένους με μεγάλες απώλειες και η πόλη κυριεύεται από τα Τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα.
Θ. Βρυζάκης, Η Έξοδος του Μεσολογγίου
Διονύσιος Σολωμός
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
I
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα καί κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι;
οπού συ μού ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».
II
Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν καί γελούνε,
κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
I
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα καί κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι;
οπού συ μού ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».
II
Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν καί γελούνε,
κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.
 | ||||
| Ο Λόρδος Βύρων |
 |
Ο Άγγλος ποιητής λόρδος Μπάιρον (1788-1824) αποτελεί αναμφίβολα την πιο σημαντική μορφή των Φιλελλήνων, που, εμπνεόμενοι από τον αγώνα της, έφτασαν στην επαναστατημένη Ελλάδα για να τη βοηθήσουν. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Επισκέφθηκε την Ελλάδα το 1823. Αμέσως πήγε στο Μεσολόγγι, όπου ασχολήθηκε με την οργάνωση στρατιωτικών σωμάτων δαπανώντας μάλιστα για τον σκοπό αυτό μεγάλο μέρος της περιουσίας του.
Όμως οι σκληρές συνθήκες διαβίωσης επιβάρυναν την ήδη κλονισμένη υγεία του. Πέθανε στο Μεσολόγγι από υψηλό πυρετό στις 19 Απριλίου του 1824.
Διονύσιος Σολωμός
Εἰς τὸν θάνατον τοῦ Λόρδου Μπάιρον
Λευτεριά, γιὰ λίγο πάψε
νὰ χτυπᾶς μὲ τὸ σπαθί.
Τώρα σίμωσε καὶ κλάψε
εἰς τοῦ Μπάιρον τὸ κορμί.
Λευτεριά, γιὰ λίγο πάψε
νὰ χτυπᾶς μὲ τὸ σπαθί.
Τώρα σίμωσε καὶ κλάψε
εἰς τοῦ Μπάιρον τὸ κορμί.
Ο Καψάλης ανατινάζει την πυριτιδαποθήκη
(Μεσολόγγι, Απρίλιος 1826)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου